Efendim tarafınızdan affedilmek bir nimet

Ayaklar ile ilgili hiç bir acı bilmiyordum dün e kadar.Dün acıtamadıklarını sandığım fındıklar bugün Amerikan filmlerinin komik bir etkileşimini gerçekleştirmişler ve adeta ‘WE WERE HERE’ imzası atmışlardı tabanlarıma..gün için de bir orospu gibi yürümüş ve zaman zaman da acımı susturmuştum..Ama EfendiM e bir hata yaptığımı öğrendikten sonra düştü yüzüm.Kayboldu pırıltısı gözlerimin..Efendim yaşadığım Utancı anlatamam..ahhh nasıl yaptım ben nasıl:( Kafasına buyruk pireli bir it gibi fazladan yürümüş ve kendi kendimi kibirle ve adice bağlamıştım.Hiç itaat etmemiş insan görmemiş bir orospu kancıktım:(..Başarısızdım.Ama yüce EfendiM telafi için bana bir şans verdi..Zorlasam kıçımdan bir kuyruk çıkartıp sallayacak kadar sevindim affedileceğimi duyunca..ayaklarımı kemerle dövecektim..Ceza sayımı benim belirlememi istedi..Ben pis bir kancığım.İşime geleni söylerdim hep..Ama bu EfendiM için mümkün olamazdı.Madem rakamdı istediği hatamın rakamsalına eşdeğer bir ceza beni tatmin edebilirdi ancak..Belki Yüce EfendiMi de..14.5 çıkan rakam korkularımı tam silmişken dün ekstra yürüdüğüm 23 dakikanın cezasını da verdi SAHİBİM.14.5 düz hesap 15 yapınca ve 23 ekleyince cezam ayak başına 38 defa kemerle vurmaktı.Ayaklarıma hiç acı vermemiştim düne kadar.Bu gün ise farklıydı..Bu acıtacaktı canım çok yanacaktı.Korkuyla eve doğru yürümeye başladım ayaklarım KORKUYOR ÇOK KORKUYOR.eve geldiğim de beni bir süpriz karşıladı.hiç ince bir kemerim yoktu.hepsi de alabildiğine zımbalı ve ağır kemerlerdi..beyaz olanı seçtim.benim kadar mutluydu bir yandan da sinsi..(bunu o an anlamış olsaydım mütevazi olan kahverengi olanı seçerdim..ah kafamm!!)

Falakaya doğru…

ayaklarımı sevdim önce..Ben tam yapmalıydım cezamı.. hiç falaka yememiştim doz nasıl başlar bilmiyordum bu nedenle tam kuvvetle başlamayı uygun gördüm(efendim umarım istediğiniz gibi başlamışımdır).sol ayağımdan başladım..sesli olarak rakamları sayıyor ve değişen sesime inanamıyordum..9 ne vicdansız bir rakam 9 dan sonrası için ızdırabıma eşdeğer bir kelime bile bulamam.elim şiddetle geriliyor ve olağan kuvvetimle yapıştırıyordum..Kötü kemer kalın olduğu için yer yer sopa vari iniyordu zavallı ayaklarıma..Bunu hakettim.EfendiM e yaptığım yanlışı kendim affedemiyordum.32 ye geldiğimde gücüm tükenmişti..

EfendiM yanımda olsa sanırım MERHAMET DİYE AĞLAR affetmesi için yalvarırdım..ve 38…kıpkırmızı oldu yüzüm.Ayaklarım şaşkın..diğer ayağımı aldım onu sevmedim bile..Aptalsın sen Aptal!!2 saniye arayla sağ ayağıma vurmaya başladım.Artık acının tadını biliyordum.aynı şiddetle vuruyor ve aslında şu şiddetin ileride tadacağım şiddetle aynı olmadığını biliyordum..Korkuyorum Efendim..sağ ayağım diğerine göre 13 de isyanı başlattı.Artık çatallaşan sesim iyice kısılmış tüm vücudum sarsılmış cezamın bitmesini bekliyordum..Kemer çok adi çıktı.arada yorulmuş kolum yalpalıyor en çok acıyan noktaya patlıyordu..Fındıkların imzaları bu darbelerle iyice şımarıyor ve iyice yer ediyordu..Dün kü gibi aynı.o siniri yakalamış ve amımı ıslatmayı başarmıştım.Ayaklar çok farklı uzuvlar inanılmaz tuhaf yerlere ulaşıyor kuytuları buluyorlar..38 e tüm bunları düşünürken ulaştım..Bir damla yaş aktı gözümden.Asla acının verdiği bir yaş değil di bu..EfendiM in beni yani aciz köpeğini bağışlaması demekti bu 38..ve ben başarabilmenin gururunu yaşamadım.

Affedilmenin rahatlığı ve masumiyeti vardı tüm benliğimde.

Teşekkürler efendim..